“Patience (After Sebald)” w Warszawie
Auteur: dlabes
Ostatni wywiad
Na pytanie, gdzie chciałby spędzić resztę swojego życia, Sebald – nawiązując do historii Vladimira Nabokova – odpowiedział: “Moim idealnym miejscem jest prawdopodobnie jakiś hotel w Szwajcarii”. Był to ostatni wywiad, jakiego udzielił pisarz, niespełna dwa miesiące przed śmiercią. Rozmowa ukazała się 21 grudnia 2001 roku, pod tytułem The last word, na łamach dziennika “The Guardian”.
O tym, jak czytać z pełnymi rękami
Dzisiaj przypada Światowy Dzień Książki – jedni biorą udział w czytelniczych maratonach, inni postują listy swoich ulubionych książek, jeszcze inni zaszywają się pod kołdrą i celebrują lekturę. Ja wybrałam się do Muzeum Literatury Współczesnej (LiMo) w Marbach nad Nekarem, gdzie od listopada zeszłego roku prezentowana jest wystawa poświęcona materialności i mobilności książek – “Das bewegte Buch” (Książka w ruchu). Jednym z jej głównych bohaterów jest W.G. Sebald wraz ze swoim księgozbiorem.
Is literary greatness still possible?
Popularność W.G. Sebalda ma swoje początki nie w Niemczech ani w ogóle w Europie, lecz za oceanem – dopiero po przełożeniu jego utworów na język angielski, zaczęło się w literackim świecie głośniej mówić o twórczości niemieckojęzycznego pisarza. Karierę Sebalda w Ameryce dodatkowo wzmocnił fakt, że w pierwszej kolejności ukazał się tam zbiór opowiadań Wyjechali (The Emigrants) i odtąd przylgnęła do niego etykieta “pisarza Holokaustu” – a to temat wciąż mocno recypowany za ocenem. Sebald zdobył sobie w Ameryce uznanie wielu wybitnych osobowości ze świata literatury i sztuki (w tym obszarze warto wspomnieć choćby Patti Smith). Jedną z najbardziej znanych admiratorek i ambasadorek powieści Sebalda była Susan Sontag, która uważała, że jego dzieła są dowodem istnienia wielkiej literatury. W 2000 roku w Times Literary Supplement ukazał się esej pisarki w całości poświęcony Sebaldowi – to świetne wprowadzenie do jego twórczości. Jak zawsze u Sontag: precyzyjnie, poetycko i z wyostrzonym analitycznym okiem.
Sebald na antenie
W.G. Sebald jeszcze za życia był bohaterem (i gościem) licznych audycji radiowych – warto przypomnieć program Bookworm w kalifornijskiej stacji KCRW nadany 6. grudnia 2001 roku, osiem dni przed śmiertelnym wypadkiem Sebalda, w którym Michael Silverblatt rozmawia z pisarzem.
Wzrok Sebalda
Pod koniec 2015 roku ukazała się w Niemczech książka Jakoba Hessinga i Vereny Lenzen Sebalds Blick, która jest ciekawym dwugłosem poświęconym twórczości W.G. Sebalda, choć precyzyjniej – i w zgodzie z intencją autorów, wyrażonej we wstępie swojej książki (Im Blickwechsel) – byłoby powiedzieć, że to swoista wymiana spojrzeń.
Głos Sebalda
W rocznicę śmierci Sebalda warto przypomnieć jego głos – poniżej jedno z ostatnich publicznych wystapień pisarza, z 15 października 2001 roku. Sebald czyta fragment z angielskiej wersji swojej ostatniej powieści Austerlitz i w obecności Susan Sontag – która była wielką admiratorką jego twórczości – rozmawia z publicznością.
Warto przeczytać też ciekawe spostrzeżenia Rickiego Moodiego o tym nagraniu.
Smutna rocznica
Dzisiaj mija czternasta rocznica śmierci W.G. Sebalda, śmierci niespodziewanej i tragicznej, która przyszła w momencie największej popularności pisarza, tuż po ukazaniu się jego najsłynniejszej powieści Austerlitz.
“Zwischen Kanon und Außenseitertum” – Sven Meyer i Uwe Schütte rozmawiają o Sebaldzie
W Getyndze spotykają się Sven Meyer i Uwe Schütte, aby porozmawiać o twórczości pisarza i fenomenie jej niegasnącej popularności. Oboje są uznanymi badaczami Sebalda – Sven Mayer wydał m.in. wiersze pisarza i teksty znajdujące się dotąd w archiwum; Uwe Schütte natomiast był uczniem Sebalda (napisał pod jego opieką pracę doktorską) oraz autorem książek, w których odsłania jego mniej znane oblicza, m.in. jako krytyka literackiego i poety. Spotkanie nosi tytuł “Zwischen Kanon und Außenseitertum” i odbędzie się w Literarisches Zentrum w Getyndze. Więcej informacji na stronie wydarzenia.
Sebald w kinie (w Berlinie)
sygnatury sebalda 